bezwaarde hart.

Deze pagina bevat een aantal verhaaltjes die ik met mijn dochtertje beleefde. ...

Toen Sylvia het leven verliet in 1997 was Nanette 5 jaar.

Paragraaf 6 - 1

Veerle.

Papa, als ik soms naar Veerle kijk moet ik huilen. Waarom moet je dan toch huilen als je naar Veerle kijkt, vraag ik Nanette ? Dan moet ik steeds aan mamma denken als ik haar zo zie. Dat begrijp ik niet Veerle is toch jou mamma niet zeg ik verbaasd. Nee, dat weet ik ook wel zegt Nanette, maar Veerle is zo lief en daardoor moet ik steeds aan Mamma denken.

w.s  5 januari 1999

Ik haalde Nanette van school. Ze had een lange dag achter de rug. Ik zie haar al staan achter in de rij, achter juffie, ze huilt. Als ze mij op de gang ziet begint ze nog heviger te huilen. Ik vraag haar wat of er aan de hand is. Nou, Papa, ik moest opeens heel erg aan Mamma denken, bij de euritmieles en toen werd ik heel verdrietig. Ja , Nanette zeg ik, dat kan zomaar gebeuren, zeker bij een les als euritmie. Kon je het wel aan juffie vertellen, vraag ik ? Ja, Papa, maar iedereen wilde toen weten wat er aan de hand met me was. Daar had ik dus effen geen zin in ! Ik mag toch ook wel wat voor mezelf houden zeg ze. Iedereen hoeft dat toch niet meteen te weten.

w.s 

Is jou Mamma sterk ?

Nanette vertelde mij dat ze op school wel eens vragen krijgt over d'r mamma. Ik vraag haar, wat vragen ze dan over Mamma ? Nanette verteld, dan vragen ze of mijn Mamma sterk is ? En wat antwoord jij dan, vraag ik haar ? Dan zeg ik dat ik het niet weet ! Dat mijn Mamma dood is en dat Mamma zich zelf heeft dood gemaakt met een touwtje. En Papa, weet je wat Tim toen zei ? Nee, antwoordde ik. Tim zei toen , dat mijn Mamma wel sterk moest zijn als zij zich met een touwtje heeft doodgemaakt.

w.s 20 november 1998

Nana

Papa, alle kindjes op mijn school zeggen Nana tegen mij !! Weet jij waarom ik dat zo leuk vindt, Papa ? Nee, Nana, antwoord ik haar, dat zou ik niet weten. Om dat Mamma ook altijd " Nana " tegen mij zij, zegt Nana.

w.s 17 november 1997

weer naar school

Papa, de kindje op school vragen vaak aan mij, of mijn Mamma mij naar school heeft gebracht. En weet je dat vind ik dan helemaal niet leuk. Dan moet ik weer zeggen, dat Mamma er niet meer is. En dan zit ik meteen weer te huilen, wat ik dan echt niet wil. Ik moet dan zo erg aan Mamma denken, dat ik daar dan weer heel verdrietig van wordt.

w.s 5 januari 1998

Vincent

Nanette vertelde mij dat ze in haar klas zo'n last heeft van vincent. Papa, weet je wat ik toen gedaan heb met Vincent ? Nee, zeg ik. Ik heb Vincent toen maar van mijn Mamma verteld. Zo, Nanette, zeg ik, dat is niet mis. Wat heb je hem dan allemaal verteld, vraag ik aan haar ? Nou, heel gewoon, dat mijn Mamma zichzelf heeft dood gemaakt met een touwtje. Maar waarom heb je dat dan aan Vincent verteld, vraag ik aan Nanette ? Ik hoopte, zei Nanette, dat hij dan wat rustiger zou worden tegen mij. Toen ik het hem verteld had, zegt Nanette, was hij ook ineens veel liever tegen mij. Hij heeft mij niet meer geplaagd die dag.

w.s 2 maart 1998

Jesper

Nanette vertelde mij dat ze heel bang was voor een jongen bij haar in de klas. Ik vroeg haar wie dat dan wel was waar ze zo bang voor was ? Voor Jesper, vertelde Nanette. Nou hij zwaait met z'n benen langs mijn hoofd, eerst met links en later met rechts. Doet heel agressief met z'n handen zwaaien en zo. Dat soort dingen doet Jesper dan tegen mij, zegt Nanette. Dat lijkt mij niet echt leuk, die karate zwaaien en trappen, zeg ik tegen Nanette. Nee, dat is niet echt leuk. Maar ik ben naast hem gaan zitten en heb m'n arm om hem heen geslagen.  Weet je wat ik toen tegen hem heb gezegd, vraagt Nanette ? Nee, antwoord ik, dat weet ik niet. Ik heb toen gezegd dat hij moet proberen waardevol te zijn !! Dat is knap, zeg ik tegen Nanette. Heeft het gewerkt, vraag ik haar ? Nou ik heb in ieder geval geen last meer van hem gehad. Maar, zegt ze, het blijft een agressief mannetje.

w.s 5 maart 1998