Toen Sylvia het leven verliet in 1997 was Nanette 5 jaar.

Paragraaf  6 - 3

Nanette en ik lieten onze hond Rakkertje uit op het poepveldje aan de overkant voor ons huis. Daar zag ze opeens een dood muisje liggen. Nanette riep mij, en zei, kijk Papa, een dood veldmuisje. Ze keek er even naar en zei toen, eigenlijk is dit net als Mamma. Alleen dan zonder vachtje. Papa we moeten hem wel begraven dat is wel zo netjes. Hij mag daar niet zo blijven liggen. En dat hebben we dus samen gedaan.

w.s 11 augustus 1997

Touwtje

Vannacht kroop nanette bij mij in bed. Ze vroeg mij, Papa, mag ik bij je komen liggen ? Ja, dat mag wel. Het was om 3.21 uur. Gelukkig valt ze direct in slaap. Om ongeveer 5.15 uur maakt ze mij schuddend aan mijn hoofd wakker. Ze roept, Papa, Papa, had Mamma maar nooit een touwtje gehad. Ze draait zich om en slaapt weer gewoon door. Mij in complete verwarring achter latend.

w.s 23 september 1997

De dag van het bezoek aan het mortuarium.

Nadat Nanette ruim de tijd had genomen afscheid te nemen van haar moeder reed ik haar terug naar Didam. We verbleven daar bij Oma. Onderweg naar Didam zegt Nanette opeens tegen mij, Papa, je gaat toch nog wel een keertje trouwen !!!! Ik wist niet wat of ik hoorde, ik trouwen !!!! Na even een diepe zucht te hebben geslaakt, vraag ik haar, Nanette waarom wil jij dit weten ? Nou, Papa, jij zou met Mamma trouwen en dan zou ik bruidsmeisje zijn. Maar nu Mamma dood is kan dat dus niet meer. Nu kun je dus niet meer met Mamma trouwen. Dit was een hele opluchting voor mij, daar wringt hem dus de schoen, bruidsmeisje.

w.s 31 juli 1997